بخشی از مقدمه:

مهندسی ارزش ( با مفهومی نزدیک به مدیریت ارزش و تجزیه و تحلیل ارزش ) رویکردی گروهی، سیستماتیک، کارکردگرا و دارای کاربردی حرفه ای است که برای ارزیابی و بهبود ارزش در یک محصول، طراحی یک وسیله، طراحی سیستم، اجرای پروژه های صنعتی و عمرانی و دیگر خدمات به کار گرفته می شود.

مهندسی ارزش متدولوژی قدرتمندی است برای حل مسائل، کاهش هزینه ها و به طور همزمان، بهبود عملکرد و کیفیت. با شناسایی و ارتقای شاخصهای ارزش، مهندسی ارزش، رضایت مشتری را افزایش می دهد و به ارزش سرمایه گذاری می افزاید. این متدولوژی را که از راهبردهای موفق بلندمدت و تجاری است، می توان در تمام بخشهای تجاری یا اقتصادی، نظیر صنایع، دولت، ساخت و ساز و خدمات به کار گرفت.

مهندسی و مدیریت ارزش که از سال 1947 توسط " لاری مایلز" در ایالت متحده آغاز به گسترش کرد، امروزه در کشورهای پیشرفته صنعتی جهان کاربردی وسیع و دستاوردهایی بی نظیر داشته است. بررسی اسناد و مدارک موجود و مرور اطلاعات موجود انجمن مهندسان ارزش آمریکا ( SAVE : Society Of American Value Engineering ) گواه آن است که انجام مهندسی ارزش روی پروژه ها، تا چندین صد میلیون دلار صرفه جویی دربرداشته است. در سطح ملی نیز، با مراجعه به پروژه های تعریف شده ای که مهندسی ارزش در آنها مدنظر بوده است، می توان تغییرات و بهبود همزمان عملکرد و کیفیت و کاهش هزینه را شاهد بود.

از این رو امروزه با پی بردن دولتمردان و دست اندرکاران پروژه های صنعتی و عمرانی، قوانین و مقرراتی مبنی بر ضرورت و همه گیرشدن به کارگیری مهندسی ارزش در پروژه ها وضع شده است.

تجارت جهانی شرکتها را به طور فزاینده ای به سمت بازار رقابتی کشانده است. از همین روست که استفاده از روش تحلیل ارزش و مهندسی ارزش ضرورت بیشتری پیدا کرده است. در طی سالهای اخیر، روش تحلیل ارزش قابلیت و امتیازهای خود را به اثبات رسانده است. این روش یک ابزار قوی است که کاربرد آن نتایج مثبتی را به همراه دارد. روشی که دیدگاه های تثبیت شده و فعلی را به چالش می طلبد و غالباً به عنوان یک روش نقاد از عملکردهای معمول مدیریتی شناخته می شود. 

به طور کلی مهندسی ارزش یک تلاش منسجم در جهت تحلیل کارکرد سیستمها، تجهیزات، تأسیسات، نگهداری و تعمیرات، تعویض تسهیلات و مراحل اجرایی تدارکات به منظور دست یابی به کارکردهای پیش بینی شده با کمترین هزینة کلی می باشد.

تمامی مدیران خواهان سازمانی پویا و انعطاف پذیر هستند تا بتوانند در نوآوری چنان پیشرفته باشند که کالا یا خدماتشان همواره بهترین کیفیت و تازگی را داشته باشد. شرکتهای امروزی توسط سه نیروی مشتریان، رقبا و دگرگونی ها به مسیری غیرقابل پیش بینی هدایت می شوند. امروزه مشتریانی هستند که خواسته های خود را به شرکتها تحمیل می کنند و همواره به دنبال کیفیت بالاتر هستند و لذا در جریان رقابت، شرکتی که کیفیت بالاتر و خدمات بیشتری را در ازای هزینة کمتر ارائه کند، می تواند رقیبان خود را از صحنه خارج نماید. سومین نیروی کارساز، دگرگونی هایی است که بر شرکت ها اعمال می شود.

 ذرت یکی از مهمترین گیاهانی است که به عنوان غذای اصلی در بسیاری ازکشورهای آمریکای مرکزی وجنوبی،آفریقا و قسمتی ازآسیا کشف شده ویکی از مهم ترین گیاهان تأمین کننده انرژی وپروتئین بوده وتولیدات سالانه آن نزدیک به 500 میلیون تن می باشد .درایران نیزذرت به عنوان یک گیاه جدید درسال 1349 با تأسیس بخش تحقیقات ذرت وعلوفه درموسسه اصلاح وتهیه نهال وبذرهمراه با بررسیهای به نژادی وبه زراعی مورد توجه قرارگرفت . بطوری که درسال زراعی 81-80 سطح زیرکشت آن به مرز 218465 هکتاروتولید 45/1 میلیون تن رسید.کشت ذرت با توجه به تنوع آب وهوایی دربسیاری ازمناطق کشوربعد از برداشت غلات قابل گسترش است .   در دنیا ودربین غلات ذرت بعد ازگندم وبرنج ازلحاظ اقتصادی وسطح زیرکشت مقام سوم را داراست. ولی ازنظرکل تولید مقام اول را به خود اختصاص داده واین درحالی است که به دلیل سازش پذیری با شرایط اقلیمی مختلف، روز به روز دردنیا درحال گسترش بوده. به طوری که امروزاز عمده ترین محصولات مناطق نیمه گرمسیر وگرمسیربه شمارمی آید[8] . ذرت گیاهی است (c4)که از پتانسیل بالا برای تبدیل انرژی خورشیدی برخورداراست .سهم ذرت درتغذیه انسان 25-20%ودرتغذیه دام وطیور75-70% ودیگرفراورده های جانبی 5% می باشد[24]،طبق آخرین آمارسطح زیرکشت ذرت درایران 000/300 هکتاراست که ازاین مقداردرحدود 000/50 هکتار(20%)به کشف ذرت سیلوی اختصاص دارد که استان تهران به 000/16 هکتارسطح زیرکشت ازنظرکاشت ذرت سیلوی دردرجه اول اهمیت قراردارد[31] .

تنوع شرایط آب و هوایی در مملکت ما موجب گشته تا در بعضی نواحی به علت وجود فصول نا مساعد و طولانی،استفاده از علوفه سبزوتازه محدود گردد.به طوری که جهت جبران این کمبودوذخیره علوفه،دامداری ها به دنبال روش هایی نظیر خشک نمودن،سیلو کردن و...بروند.دربین روشهای فوق ،استفاده از علوفه سیلو شده به دلیل کیفیت بالا ،تنوع ویتامین هاوارزش غذایی فوق العاده برروش خشک کردن،که سبب تلفات مواد غذایی بالاخص پروتئینی آن است،ارجحیت داشته و به همین دلیل در سالهای اخیر سطح زیر کشت ذرت علوفه ای با توجه به ارزش غذایی آن ،سازگاری با شرایط اقلیمی متفاوت و عملکرد بالای آن در واحد سطح افزایش چشمگیری داشته و امروز یکی از رقم های بالای جیره غذایی دام ها بالاخص گاوهای شیری را تشکیل می دهد[6].

واژه سیلو(silo)ازکلمه یونانی سیروس (siros)مشتق شده است که بعضی از گودال در زمین می باشد چندین هزارسال قبل کشاورزان علوفه را به صورت سیلو برای خود نگهداری می نمودند.بعدها مصریها با تکنیک سیلوکردن آشنا شدند وطبق نقاشی های رنگی مربوط به سیلوکردن توسط مصریها در1000 الی 1500 سال قبل ازمیلاد،مصریها اهمیت سیلوکردن درفضای بدون هوا را فهمیده بودند[31].سیلوی علوفه درسال 1860 درمجارستان شروع شد،سپس عمل سیلوکردن را کشاورزان آلمانی وفرانسوی آموختند وبکاربستند.