در هر سازمان و موسسه ای نیاز مبرم به کنترل داخلی احساس می شود، بنا به وسعت سازمان کنترل داخلی نیز مفهوم پیدا میکند بدین معنی که هر چه سازمان بزرگتر باشد این نیاز را بیشتر احساس می کند. به طور خلاصه کنترل‌های داخلی شامل کلیه اقداماتی است که توسط مدیریت برای اطمینان از اجرای صحیح امور و مطابقت آن با مقررات و سیاست واحد تجاری صورت می‌گیرد. کنترل داخلی تنها به حسابداری و معاملات مالی محدود نشده بلکه تمام واحد تجاری و فعالیتهای آن را در بر می‌گیرد.

کنترل داخلی عبارتست از وضعی در یک شرکت یا موسسه که کارها به نحوی تقسیم شود که کار هر کارمند توسط دیگری کنترل و تکمیل و طوری انجام شود که کار در هر مرحله مسئولی مشخص داشته باشد البته اجرا و تقسیم کار در چنین موسسه یا شرکت مستلزم داشتن یک سازمان صحیح است که وظایف ومسئولیت ها و اختیارات در هر اداره را طوری مشخص نماید تا بدینوسیله بتوان وظیفه ومسئولیت هرکارمند شاغل در هر اداره را معین نمود ضمناً وظایف او طوری باشد که با انجام عملیات او کار به پایان نرسد بلکه در اداره دیگر توسط فرد مشخص دیگری کار او تکمیل یا به نحوی دیگر کنترل گردد. . این روش وسیستم کار خصوصاً در مورد کارهای مالی وضعی را به وجود می آورد که یک کارمند کار را از اول تا آخر خود انجام ندهد بلکه کار او توسط کارمند دیگر ی کنترل  تکمیل وامکان سوء استفاده جز با تبانی چند نفر میسر نباشد . بنابراین برای اجرای چنین هدفی از لحاظ سیستم کار باید یک روش صحیح حسابداری درشرکت به وجود آید که کارهای مالی اعم از حسابداری مالی ، حسابداری صنعتی وکنترل بودجه با روش و سیستم صحیح پایه گذاری گردیده و احتیاجات موسسه یا شرکت را برآورده نماید. 

توسعه پایدار، مفهوم جدیدی است که از طریق پیوند بین ابعاد مختلف توسعه (اقتصادی، فرهنگی، سیاسی و اجتماعی) و توجه خاص به ملاحظات محیطی و حفظ محیط زیست از دهه 80 به طور گسترده‌ای مطرح گردید. از سوی دیگر،‌ مدیریت دولتی نوین به منظور افزایش مسئولیت مدیران به محیط پیرامونی خود، از دهه 70 جایگزین مدیریت دولتی در مفهوم سنتی آن شد. 

لذا در این مقاله، پس از تشریح «توسعه» در مفهوم سنتی، الگوی جدید آن تحت عنوان «توسعه پایدار» به عنوان اساس فعالیتهای مدیریت دولتی نوین مطرح شده است. سپس مدیریت دولتی نوین به عنوان محور توسعه پایدار و ابزار دولتها در کسب اهداف توسعه، پایدار، مورد بررسی و تحلیل قرار گرفته است. 

مقدمه: 

همه ما مطالب زیادی راجع به مفهوم توسعه خوانده یا شنیده‌ایم و هر کسی از آن تجسمی در ذهن خود دارد. امروزه کمتر واژه‌ای تا این حد در محافل اجتماعی – سیاسی و خاصه مدیریت و اقتصاد مطرح شده است. بهرحال به قول ادبا باید گفت موضوع سهل و ممتنع است، سهل از آن جهت که مفاهیم و معانی کلی از آن در ذهن همه هست، ممتنع از آن روی که تعریف، جزئیات، مرزبندی و مهمتر از همه ساز و کارهای عملی تحقق توسعه همچنان مورد بحث است. 

همه ما از توسعه اقتصادی شناخت داریم و شاخصه‌های آن را مثل رشد تولید، افزایش بهره‌‌وری (کارایی)، افزایش درآمد ملی و تولید ناخالص ملی و ..... در نظر داریم. از طرف دیگر، توسعه اجتماعی و شاخصه‌هایی نظیر توزیع عادلانه درآمد، برابری و بسط عدالت اجتماعی را نیز می‌شناسیم و گفته می‌شود که پس از رشد اقتصادی و حتی به همراه آن و به دنبال کارآفرینی، ایجاد اشتغال، به جا و لازم است تا افراد فعال جامعه در چرخه اقتصادی کشور مشغول به کار شوند. همچنین توسعه فرهنگی، از جنبه‌های نوین مفهوم توسعه است که شاخصه‌هایی مثل امکان استفاده متناسب و عادلانه همه از فضاهای فرهنگی، ارتقای دانش و معرفت در جامعه و.... را در بر دارد. و همسنگ همه از توسعه سیاسی، مؤلفه‌هایی همچون مشارکت عمومی در تصمیم‌گیریها، فضای باز سیاسی، امکان مشارکت همگانی در قدرت صحبت می‌شود. افق‌های آینده مدیریت، توسعه انسانی، نقشها و وظایف دولت در زمینه توسعه و موضوع نظام اداری توسعه یا توسعه نظام اداری در این مقاله مورد بحث قرار خواهد گرفت. 

 مفاهیم و دیدگاه‌های توسعه

توسعه، فرایندی تعاملی است که در آن افراد در شبکه‌های کاری یاد می‌گیرند که چگونه مشکلات را تعریف و حل کنند.

به عقیده بسیاری از دانشمندان از جمله بارده 1، برنام هریزی شهری یا شهرسازی ،نخستین بار توسط کلرژه 2 در سال 1910 مورد استفاده قرار گرفت . متعاقب این واقعه ،-1923) جامعه فرانسوی معماران - شهرسازان در سال 1914 به ریاست اوژن هنارد 31849 ) بنیا نگزاری شد . بعدها، در سال 1924 ، انستیتوی شهرسازی دانشگاه پاریس به وجود آمد . ورود این علم به طور رسمی در عناوین دانشگاهی به حدود سی سال بعد یعنی به سال 1953 زمانی که گوتن 4 آن را به عنوان بخشی از معماری در عناوین درسی خود گنجاند، بر میگردد.بر طبق تحقیقات به عمل آمده ، اولین فردی که به طور اصولی در زمینه برنامه ریزی شهر ی یا شهرسازی دست به فعالیت زد ، فردی از اهالی میلتوس 5 به نام هیپوداموس 6 بود. وی در حدود سال 480 قبل از میلاد م یزیست. 7واتسلاف ا وستروفسکی 8  که یکی از کارهای بزرگ مربوط به برنامه ریزی شهر ییا شهرسازی را به رشته تحریر درآورده است ، عنوان میدارد که شاید بتوان ادعا نمود که اولین فردی که اقدام به چاپ و انتشار کتابی در رابطه با پیشگام ان برنامه ریزی شهری نمود، پوس نر 9 باشد . وی در سال 1936 کتابی در باره پیشگامان معماری مدرن منتشر کرد . لوکوربوزیه آغاز شهرسازی معاصر را در پایان قرن هفدهم میداند و لوئیچهاردهم را نخستین شهرساز دنیای غرب ، بعد از تمدن روم معرفی میکند . امازیگفرید گیدیون 10 ، آغاز شهر سازی مدرن را ب هیک قرن پیش از آن ، یعنی دوره پاپیسیکستوس پنجم مربوط میداند . چرا که این اولین شهرسازی بود که شهر راارگانیسم ی زنده و چند بعدی تلقی میکرد.

1. G.Bardet

23.. PE.. CHleenragred

4. Gotten

5. Miletus

6. Hippodamus

2081 ق . م.) را به دلیل این که اولین قوانین شهرسازی را تدوین و به مرحله - 7. البته گروهی حمورابی ( 2123اجرا گذاشته است، نخستین شهرساز و برنامه ریز شهری معرفی میکنند. ولی از زندگی و آثار این دانشمند،اطلاعات دقیقی در دست نیست.8.W. Ostrowski91.0 N. .Z P. eGvisdneeornدول ت شهرها؛ برنامه ریزی شهری در عهد استان3برونو زوی 1، معماری از اهالی فرا 2 به نام بیاجو روزتی را در پایان قرن پانزدهم،به عنوان مبدع شهرسازی مدرن معرفی نمود.بعدها پاتریک گدس 3 نشان داد که شهر انگلیسی سالیسبوری 4، تقریبا تمامی خصوصیات و ویژگیهایی را که هوارد 5 برای با غشهر خود برشمرده است، داراست.حال آن که این شهر در قرون وسطی بنا شده بود. بنابراین میتوانیم سازندگان چنین شهرهایی را به عنوان شهرسازان مدرن معرفی نماییم. اما روستوتسف عنوان داشت که شهرهای دوره امپراطوری روم را باید سرآغاز عصرشهرسازی مدرن معرفی کرد. بهعقیده این دانشمند، این گونه شهرها، جای مهمی در شهرسازی غرب دارند.