هدف اصلی این مقاله، فراهم نمودن اطلاعات در مورد نظام آموزشی فنی و حرفه ای در ترکیه می باشد. پژوهش ها و بررسی های بسیاری در مورد هیئت آموزش عالی و وزارت آموزش حرفه ای صورت گرفته است که منابع این پژوهش را شکل می دهند. علاوه بر این، اجماع اندکی در خصوص چارچوب نظری موضوع برای آماده سازی معلمان قرن 21 در تدریس آموزش های فنی و حرفه ای وجود دارد. معلمان ابتدایی از چنین انگیزه هایی برای یکپارچه سازی آموزش تحصیلی و حرفه ای، انتقال از مدرسه به دانشگاه، و جمعیت های خاص آگاهند. اما در اکثر دانشکده ها یا دانشگاه ها یک نظریه مستقل و یک نظریه مبتنی بر پژوهش برای تغییر منظم و بلندمدت ارائه نشده است. ظرفیت دبیرستان ها و دانشکده های حرفه ای برای تربیت معلمانی که آماده تدریس به دانش آموزان برای رفع نیازهای کاری قرن 21 باشند، باید مورد بازسازی قرار گیرد. 

مقدمه:

در قرن 21، در دنیای غرب، بکارگیری و تولید دانش و تکنولوژی برای صنایع تولیدی برای رقابت ملی و بین المللی اهمیت یافته است. در کشورهای توسعه یافته، بهبود مهارت های شغلی نیروی کار اساس پیشرفت اقتصادی بوده و در مقایسه با سایر اشکال یا سطوح آموزشی توجه بین المللی بیشتری را به خود جلب نموده است. دلیل این امر می تواند این باشد که دنیای امروز به لحاظ اقتصادی و اجتماعی به سرعت در حال تغییر است. رقابت جهانی هنوز کامل نیست به عنوان مثال تجارت آزاد هنوز هم با تجارت عادلانه برابر نیست اما رقابت برای ایده ها هیچگاه تا این حد قوی نبوده است. از پرسش اساسی که اکنون کشورها از خود می پرسند این نیست که سایر کشورها چه منابعی دارند بلکه این است که نیروی کارشان تا چه حد آموزش دیده هستند. متعاقباً آنچه که بین کشورها بر مبنای سطح درآمدی شان تفاوت ایجاد کرده است، تفاوت بین جوامع در کیفیت آموزشی آن ها می باشد